Që të marrësh dëftesën e shkollës 9-vjeçare apo asaj të mesme të duhet të kalosh orë e orë të gjata ulur në banka, të kalosh teste të njëpasnjëshme, madje të kalosh edhe provime kombëtare. Vetëm atëherë kur ti i kalon ato me rezultate sipas minimumit të caktuar do të mund t’u gëzohesh sukseseve të radhës; regjistrimit në universitet, zhvillimit të karrierës e me radhë.

Në këtë parashikim të radhëve të vendimeve për jetën tënde, diku mes fazave, vendos të bëhesh prind.

Por gjërat nuk funksionojnë gjithnjë kështu në jetë. Mes atyre fëmijëve që do duheshin të kalonin orë pune e djerse në shkollë, apo teste të njëpasnjëshme ka edhe nga ata që heqin dorë apo që sistemi nuk i ndihmon dot më.

Megjithatë, shumë prej këtyre fëmijëve bëhen prindër. Një pjesë prej tyre mund të mos duan fëmijë ose për një arsye apo për një tjetër mund të mos munden, por po të vëzhgojmë me kujdes shoqërinë tonë, në pjesën dërrmuese të saj, familjen me pasardhës e ka nuklin bazë të organizimit.

Po shoqërinë nuk e përbëjnë vetëm këta të parët, që ndjekin rrugën e gjatë të edukimit, ku kanë mundësi të mësojnë, të formohen, të reflektojnë, të hedhin poshtë stereotipe apo gjykime e modele të gabuara që i kanë mësuar apo që kanë burime të pafundme informacioni, impakt në shoqëri dhe sigurojnë të ardhura më të mira. Shoqërinë e përbëjnë të gjithë ata që kanë fatin, apo rastësinë po deshët ta quajmë, të lindin në Shqipëri….