Uraganëve u vendosin zakonisht emra grash. Fatmirësisht Shqipëria nuk është rrezikuar kurrë prej tyre mirëpo le ta marrim pak hua simbolikisht këtë fenomen për të përshkruar se çfarë po ndodh politikisht në vendin tonë.

Teksa “dinozaurët” luftojnë dhemb për dhemb për kullën “Mali i Tiranës” ose në rastin më të keq bëjnë sikur, me teza “mos hidhni baltë mbi ne” apo “shhhhht…vëmendjen te inceneratorët ju lutemi”,  në Shqipëri po ndodhin ca zhvillime. Këto nuk përfshijnë vetëm forcimin në reagim të Lulzim Bashës kundër ideatorëve dhe zbatuesve të kullës, as mobilizimin në terren të atyre që e mbështesin dhe që i gjen në serinë e fotove të reja ku spikat jeshilja zelinskiane por konfigurimin e plotë të një force të re politike që do të drejtohet nga Adriatik Lapaj.

Kush është Adriatik Lapaj

Lapaj është tipologjia e aktivistit që vjen nga terreni, pa nevojë për t’u shitur si i tillë por i mbështetur nga Ambasada Amerikane dhe shpesh i akuzuar si i mbështetur nga Fondacioni Soros. Në disa nivele: publikisht dhe me forma të drejtpërdrejta nga SHBA-të, siç ka qenë programi i ambasadës në SHBA ku ka qenë pjesë apo promovimit nga ish-ambasadorja amerikane në Tiranë Yuri Kim. Po ashtu edhe nëpërmjet një mbështetje të heshtur politike të Fondacionit Soros, një formë e heshtur e një “political endorsement”-i. Nuk dihet ende nëse Lapaj ka qenë…

Që të marrësh dëftesën e shkollës 9-vjeçare apo asaj të mesme të duhet të kalosh orë e orë të gjata ulur në banka, të kalosh teste të njëpasnjëshme, madje të kalosh edhe provime kombëtare. Vetëm atëherë kur ti i kalon ato me rezultate sipas minimumit të caktuar do të mund t’u gëzohesh sukseseve të radhës; regjistrimit në universitet, zhvillimit të karrierës e me radhë.

Në këtë parashikim të radhëve të vendimeve për jetën tënde, diku mes fazave, vendos të bëhesh prind.

Por gjërat nuk funksionojnë gjithnjë kështu në jetë. Mes atyre fëmijëve që do duheshin të kalonin orë pune e djerse në shkollë, apo teste të njëpasnjëshme ka edhe nga ata që heqin dorë apo që sistemi nuk i ndihmon dot më.

Megjithatë, shumë prej këtyre fëmijëve bëhen prindër. Një pjesë prej tyre mund të mos duan fëmijë ose për një arsye apo për një tjetër mund të mos munden, por po të vëzhgojmë me kujdes shoqërinë tonë, në pjesën dërrmuese të saj, familjen me pasardhës e ka nuklin bazë të organizimit.

Po shoqërinë nuk e përbëjnë vetëm këta të parët, që ndjekin rrugën e gjatë të edukimit, ku kanë mundësi të mësojnë, të formohen, të reflektojnë, të hedhin poshtë stereotipe apo gjykime e modele të gabuara që i kanë mësuar apo që kanë burime të pafundme informacioni, impakt në shoqëri dhe sigurojnë të ardhura më të…